Ik werd getroffen door de foto op de cover van het boek, maar liet het vrijdag uiteindelijk toch liggen in de bookshop van het IFFM Wel een beetje spijt van nu … In ieder geval ben ik blij dat ik de foto via het web weer gevonden heb.
Met Robert Stopford, een Britse dokter in dienst van de quakers doorzocht ze in Ieper vele huizen en de kazematten op zoek naar tyfusgevallen. Door hun inzet wisten zij de epidemie onder controle te krijgen. Zuster Margriet was ooggetuige van de brand van de Lakenhallen en de Sint-Maartenskathedraal in november 1914. Als bij wonder bleef zij doorheen al die oorlogsmaanden ongedeerd, terwijl ze om zich heen mensen zag vallen als vliegen. ( bron )
Zuster Margriet (1883-1977) was een geboren en getogen Ieperse. Haar meisjesnaam was Emma Boncquet. Haar vroeg overleden vader was bakker Edmond Boncquet in de Rijselsestraat. Op 17-jarige leeftijd stapte Emma de kloosterpoort binnen, volgde een opleiding voor onderwijzeres en gaf dan gedurende vele jaren les in de Lamotteschool. Maar net als van duizenden andere Ieperlingen werd haar eenvoudige levensstijl tijdens de Eerste Wereldoorlog zwaar verstoord. Toen Ieper na 7 oktober 1914 wekenlang onder zwaar Duits artillerievuur kwam te liggen, kozen vele Ieperlingen hun heil in de vlucht. Anderen aarzelden en meenden dat de beschietingen maar tijdelijk zouden zijn. En inderdaad, tijdens de jaarovergang 1914-1915 brak er een kalmere periode aan. Vele gevluchte Ieperlingen keerden terug naar hun woonhuizen. Maar toen brak in de belegerde stad de gevreesde tyfus uit.
Bron: wo1.be