De Nazcawoestijn in Peru is een van de droogste gebieden op aarde maar is vooral beroemd vanwege de Nazcalijnen die door het onderzoek van Maria Reiche en de boeken van Erich von Däniken tot een populair-wetenschappelijk fenomeen zijn uitgegroeid dat sinds jaar en dag in documentaires op Discovery Channel en National Geographic Channel wordt uitgemolken. Precies vijfentwintig jaar geleden, van 9 tot 12 september 1986 bezocht ik met René en Marco het woestijnstadje Nasca, 450 kilometer ten zuiden van de Peruaanse hoofdstad Lima. ‘s Morgens vlogen we over de Nazcalijnen en ‘s avonds bezochten we in een chique hotel een lezing van Maria Reiche (1903-1998) die door haar stijve houding, perkamentachtige huid, dunne grijze haar en omgeslagen doek aan een levende mummie deed denken. De volgende dag lieten we ons de woestijn inrijden om mummies te bekijken. Het goud bij de mummies was al eeuwen geleden weggeroofd. De overgebleven botten en schedels, gewikkeld in grijze, pluizige doeken, die eruitzagen als reusachtige uilenballen, waren (en zijn nog steeds) een goudmijntje voor de plaatselijke toeristenbureau’s.
memento mori in de Peruaanse woestijn
Bron: nl.wikipedia.org