Een van de beroemdste veldslagen uit de geschiedenis vond vandaag 2335 jaar geleden plaats bij Gaugamela. Alexander de Grote wist op die plek de Perzen, onder aanvoering van Darius III, definitief te verslaan en trok verder op naar het Oosten. Een paar jaar later zou zijn Rijk zich uitstrekken van de Donau tot de Indus, van Griekenland tot India.
 
In 334 v. Chr begon Alexander aan zijn beroemde veldtochten. De eerste twee jaar richtte hij zich op Perzië, dat toen een groot gebied controleerde dat het hedendaagse Iran, Irak, Syriëen Turkije omvatte. Zijn vader had al dit plan opgevat, terwijl ook de Grieken er warm voor liepen om eindelijk met de Perzische erfvijand af te rekenen. In de ooit door Griekse kolonisten gestichte steden in Klein-Aziëzou Alexander vaak als bevrijder worden gezien. Overigens had Alexander eigenlijk de Perzische rijkdommen nodig omdat zijn vader schulden had gemaakt bij de Macedonische soldaten.
 
De Perzische koning Darius III meende overigens dat zijn rijk veel te groot was en te veel natuurlijke barrières zoals woestijnen en bergketens telde om veroverd te kunnen worden. Alexander begon de oostelijke kust van de Middellandse Zee te veroveren om te voorkomen dat de Perzen vanuit hun havens aldaar Macedoniëzouden aanvallen in zijn afwezigheid. Bij het riviertje de Granicus versloeg hij ze in 334 v. Chr en het jaar daarop bij Issus.

Daarna ging hij verder met het veroveren van de kust, tot aan Egypte toe. Bij Gaugamela versloeg hij op 1 oktober 331 v. Chr opnieuw Darius III, die wist te ontkomen maar later werd vermoord. Daarna veroverde hij de Perzische steden Babylon en Persepolis, de gebieden Mediëen Scythiëen de steden Herat en Samarkand.
 
Alexander gold als briljant veldheer, maar hij had nooit kunnen slagen zonder de zeer kundige staf van zijn leger, die al door zijn vader was opgeleid. In 327 v. Chr trok Alexander naar India. Hij wilde “tot het einde van de wereld” zijn tocht voortzetten, wat, zo meende hij, bij de uitmonding van de Ganges was. Hij versloeg bij de rivier de Hyadaspes in Punjab de Indiase vorst Porus, maar uiteindelijk weigerden zijn soldaten verder te gaan vanwege de maandenlange tropische regenval. De dramatische terugtocht, onder meer door de woestijn, kostte duizenden van zijn mannen het leven.
 
Het was Alexanders plan om Macedoniëen Perziëniet alleen militair, maar ook cultureel te verenigen. Hij introduceerde aan zijn hof in MacedoniëPerzische kledij en gewoonten. Een ervan was de proskynesis, het kussen van de hand van een hogergeplaatste. De Grieken verafschuwden dit, wat Alexanders populariteit danig ondermijnde. Ook trouwde hij met enkele prinsessen uit het voormalige Perzische rijk, te weten Roxane van Bactrië, Darius’ dochter Statira en Ochus’ dochter Parysatis.
 
Hoewel zijn beste vriend en erastes (minnaar) Hefaestion als de liefde van zijn leven wordt beschouwd, verwekte Alexander bij Roxane vermoedelijk Alexander IV (“Aegus”) (323 – 309 v. Chr). Hij had ook nog een bastaardzoon, Heracles (327 – 309 v. Chr). Tevens dwong Alexander veel van zijn officieren met Perzische vrouwen te trouwen. Alexander maakte plannen voor veldtochten naar het Arabische schiereiland en tegen Carthago, maar in 323 v. Chr stierf hij in het paleis van Nebukadnezar II in Babylon aan een plotselinge koorts.
 
Bron: dutch.asinah.net