de slag bij Lepanto, 7 oktober 1571
Ik kende de Slag bij Lepanto voornamelijk als een gegeven uit de biografie van Cervantes, de schrijver van Don Quijote. Deze zou tijdens deze zeeslag het vermogen over zijn linkerarm hebben verloren en daar zijn bijnaam ‘El Manco de Lepanto’ aan te ‘danken’ hebben. Maar voor de Europese geschiedenis heeft “Lepanto” vooral de betekenis van een Spaanse (katholieke) zege op het oprukkende (islamitische) Ottomaanse Rijk.
Het bevestigde de positie van Filips II als machtigste man van zijn tijd. Maar doordat de overwinning echter niet werd uitgebuit kon de Turkse vloot zich weldra herstellen en bleef de zege zonder directe gevolgen. Het zou nog twee eeuwen duren voordat de Ottomaanse dreiging voorbij zou zijn en pas in de negentiende eeuw begon de macht van de sultan op de Balkan begon af te brokkelen.
Deze zeeslag vond plaats in 1571, in de buurt van Lepanto (Lepanto is de vroegere Italiaanse naam van de huidige Griekse stad Návpaktos) aan de nauwe ingang van de Golf van Corinthe. De Osmaanse vloot onder Ali Pasja vocht hierbij tegen de verenigde vloten van paus Pius V en die van Spanje, Venetië, Malta en Genua, onder het opperbevel van Don Juan van Oostenrijk.
De christenen overwonnen de grotere vloot van de Osmanen, maar de snelle overwinning werd door interne verdeeldheid niet echt uitgebuit. Weliswaar behaalde Filips II de benodigde adem om zich verder te concentreren op de Nederlandse Opstand, en net zo belangrijk was de verdrijving van de Osmanen uit dat gedeelte van de Middellandse Zee.
