( … ) 8 oktober 1967, Benigno vertelt: „Het was vroeg in de morgen. Samen met de eerste zonnestralen zag ik de militairen ontwaken. Ik keek rondom mij, vooral naar de zone waar de militairen zich hadden gevestigd op de top van de berg. En ik besefte dat het krioelde van de soldaten. Ik keerde terug naar Che. Hij keek me in de ogen en vroeg wat ik van de situatie dacht. Ik vertelde dat ik er geen goed oog in had. Che legde zijn hand op mijn verwonde arm en zei: “Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat we voor ons laatste gevecht staan“„.
 
Om 13u30 begon het gevecht in Quebrada del Yuro25. Willy (Simon Cuba Sarabia), een Boliviaanse mijnwerker, leidt de groep. Che volgt hem en is verschillende keren getroffen in z„n rechterbeen. Willy neemt Che op en draagt hem enkele meters verder van de vuurlinie. Het gevecht wordt heviger, Che’s baret valt van zijn hoofd. Willy keert terug naar het gevecht. Enkele seconden later is Che, in een straal van 10 meter omsingeld door Boliviaanse rangers. Che probeert te vuren maar zijn revolver zat geklemd en hij kon zijn wapen niet ophouden met één arm. Hij wordt weer geraakt in zijn rechterbeen, zijn tweede geweer valt uit zijn hand en zijn rechterarm is doorboord. Wanneer twee soldaten naderen roept Che: „Schiet niet, ik ben Che Guevara en ik ben levend meer waard voor jullie dan dood!„

De soldaten riepen: „Kapitein, we hebben er hier twee!„ De kapitein kwam kijken en vergeleek deze twee guerrillero’s met de schetsen die Bustos had gemaakt. Daarna werd Che met leren riemen vastgebonden. Che vroeg om medische verzorging maar kreeg die niet. Wel mocht hij een verband om zijn voet leggen zodat het bloedverlies ophield. Kapitein Prado vroeg Che of hij kon lopen waarop Che ja antwoordde en hij liep geleund op één van de soldaten naar het dorp. Er werd nog steeds geschoten in het ravijn. Het gevecht eindigde omstreeks 15u30. Het leger had het dorpsschooltje als hoofdkwartier ingericht. Een klaslokaal werd de voorlopige cel van Che. Hij merkte bitter op, dat er van een school een kazerne was gemaakt, en dat in landen zoals Cuba door de guerrillero’s scholen waren gemaakt van kazernes. Het kostte hem een woedende vuistslag van Prado.
 
’s Nachts kon Che uiteraard de slaap maar moeilijk vatten. De soldaten vierden hun historische vangst. Hun dronken gebral hield iedereen wakker. Willy zat in het lokaal ernaast en nog een andere gevangen genomen guerrillero, Juan Pablo Chang, werd iets verderop gevangen gehouden. Che was er van overtuigd dat hij een proces zou krijgen.
 
De volgende morgen, op 9 oktober 1967 kwam een helikopter toe met kolonel Zenteno Amaya en een CIA Agent Felix Ramos (wiens echte naam Felix Rodriguez luidde). Rodriguez gaat het schooltje binnen waar Che zich bevind, bewaakt door 7 soldaten. Hij zit neer op een bank met zijn rug tegen de muur en zijn handen samengebonden. Rodriguez kijkt Che aan en houdt zijn gezicht op enkele centimeters van Che’s en vraagt hem: „Weet jij wie ik ben ?„. Che spuwt in zijn gezicht en zegt: „Ik spreek niet met verraders.„ „s Morgens kwam een bevel via La Paz naar Vallegrande en de tekst was duidelijk: „Er mogen geen gevangenen zijn„. Guevara moest worden geëxecuteerd. Een proces zou deze ganse situatie in de wereldpers brengen en het kon mensen sympathie doen krijgen voor Che’s zaak en voor Cuba.
 
Rond 10 uur brengt Rodriguez Che op de hoogte van het bevel. Che lijkt het te begrijpen en zegt: „Het is beter zo, ik moest nooit levend gevangen genomen zijn…„ Voor Rodriguez naar buiten gaat geeft Che hem nog een boodschap voor Fidel en zijn kinderen mee. Wie Che moest executeren zou beslist zijn door strootjes te trekken. Mario Teran, trok aan het kortste eind en moest Che uit de weg ruimen.
 
Che wilde met een volle maag sterven en kreeg rond de middag nog een licht middagmaal. Als Teran omstreeks 13u het schooltje binnenkomt staat Che recht en zegt hij: „Ik weet waarvoor je gekomen bent en ik ben er klaar voor„. Teran zegt dat Che terug moet gaan neerzitten en loopt naar buiten. Ondertussen worden Willy en Juan doodgeschoten. Als Teran voor de tweede maal binnenkomt bij Che staat Che terug recht en weigert hij neer te gaan zitten. „Hiervoor wil ik rechtstaan„ verklaarde Che. Ooit had Che geschreven: „Nog liever rechtstaand te sterven dan op de knieën verder te leven.„ Teran werd boos en zenuwachtig wanneer Che weigert te gaan neerzitten. Che zegt hem: „Weet wat je doet, je gaat nu iemand vermoorden. Doe het dan. Schiet! Smeerlap.„ Met afgewende blik schiet Teran met zijn M 2 karabijn tot Che dood op de grond valt. De Boliviaanse generaal Ovando vertelt dat Che, net voor hij stierf, zei: „Ik ben Che Guevara en ik heb gefaald„.
 
Guevara’s lijk werd de dag daarop naar Vallegrande, naar het “San Juan de dios“hospitaal gebracht om het daar tentoon te stellen aan de pers. Vallegrande krioelde van journalisten, militairen en politieke leiders. Zijn door kogels doorzeefde lichaam werd de ganse dag en nacht tentoongesteld. ( … )
 
Bron: users.pandora.be