( … ) In 1848 kwam Frans Jozef op de troon, nadat de zwakke keizer Ferdinand I was afgezet en zijn vader Frans Karel van de troon had afgezien. In 1853 trouwde hij met Elisabeth van Beieren, beter bekend als Sisi. Samen kregen zij vier kinderen. De bekendste hiervan is ongetwijfeld kroonprins Rudolf, die al in 1889 zelfmoord pleegde. De overheid onder keizer Franz Jozef was corrupt en ongecontroleerd. Het gehele rijk werd zeer centralistisch bestuurd vanuit de hoofdstad Wenen. Ook de kerkhervormingen werden ten nadele van de bevolking weer afgeschaft.

In 1859 wisten Italiaanse nationalisten zich aan Oostenrijk te ontworstelen en in 1866 na een nederlaag in de oorlog tegen Pruisen was ook de rol van Oostenrijk in de Duitse politiek uitgespeeld. Door de nederlaag tegen Pruisen ging Oostenrijk zich weer meer richten op de oosterburen. In 1867 kwam de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie tot stand. Hongarije bleef soeverein maar wel verenigd met Oostenrijk. Frans Jozef werd dan ook keizer van Oostenrijk en koning van Hongarije. In 1907 vonden eerste algemene verkiezingen plaats. Welliswaar alleen voor mannen, maar het was een begin.
 
Naar aanleiding van de moord in Sarajevo in 1914 op de beoogde opvolger van Frans Jozef I, Frans Ferdinand, brak de Eerste Wereldoorlog uit. Tijdens de oorlog, in 1916, stierf Frans Jozef. Hij liet een zwak rijk achter, waarvan hij wist dat het einde in zicht was. Zijn opvolger was zijn achterneef Karel I. ( … )
 
Bron: wenen.nl

In 1936 was Francisco Franco de leider van een militaire opstand tegen de gekozen linkse regering van Spanje. Vanuit het toenmalig Spaanse deel van Marokko begon hij de Spaanse Burgeroorlog, die tot 1939 zou duren en veel mensenlevens zou eisen. Franco werd actief gesteund door de andere fascistische regimes in Europa, dat van Mussolini in Italië en van Hitler in Duitsland. De laatste zond zelfs een deel van zijn luchtmacht naar Spanje. Ook de machtige kerk stond aan Franco’s kant. De andere zijde in deze oorlog die wel als voorspel van de Tweede Wereldoorlog gezien wordt, werd onder andere door de communisten en de Sovjet Unie gesteund.

Hoewel Franco won, was hij niet bereid aan de kant van zijn mede-fascisten aan de Tweede Wereldoorlog deel te nemen. Hij achtte daar Spanje te zwak voor. Onder zijn bewind werd iedere vorm van oppositie hardhandig de kop ingedrukt, maar kende Spanje ook een periode van betrekkelijke stabiliteit. In de tijd van de Koude oorlog steunden de Verenigde Staten hem oogluikend, hoewel de Europese bondgenoten verhinderden dat Spanje, zoals dat wel met het Portugal van Salazar gebeurd was, lid kon worden van de NAVO. Ook de EEG (later de EU) stond erop dat Spanje slechts dan lid van Europa kon worden als het democratisch werd.
 
De toegenomen welvaart in de jaren zestig leidde tot een nieuwe middenklasse die naast economische ook meer politieke vrijheid ging eisen. De laatste vijf jaar nam de kritiek op Franco sterk toe. Toen Franco in 1975 op 82-jarige leeftijd overleed kwam een einde aan de laatste dictatuur in West-Europa. Twee dagen na de dood van Franco werd Juan Carlos beëdigd als koning van Spanje. Hoewel hij een vertrouweling was van Franco stuurde hij toch al gauw – onverwacht – aan op herstel van de democratie en de federalisering van Spanje.
 
Bron: nl.wikipedia.org

(…) Wij zien de wereld door een rationele, wetenschappelijke bril. Eigen waarneming staat daarbij voorop. Dat lijkt heel vanzelfsprekend, maar niets is minder waar. In de Middeleeuwen keek men op een heel andere manier naar zichzelf en zijn omgeving dan wij.

Zij verklaarden wat zij zagen in de wereld aan de hand van verklaringen uit gezaghebbende teksten van grote namen uit het verleden: de Bijbel, de Kerkvaders en de grote klassieke schrijvers en filosofen. In plaats van te vertrouwen op hun eigen waarneming, zoals wij dat doen, was wat in belangrijke boeken stond de leidraad voor hun zoektocht naar de werkelijkheid. (…)
 
Bron: werkstuknetwerk.nl