Nicolaas van Wijk (Delden, 4 oktober 1880 – Leiden, 25 maart 1941) was een Nederlands taalkundige, en van 1913 tot zijn dood in 1941 de eerste Nederlandse hoogleraar in de Slavische talen. Van Wijk was een zeer veelzijdig taalkundige, en publiceerde onder andere over de Slavische talen (waaronder met name het Oudkerkslavisch), de Baltische talen, het Indo-Europees, de Russische letterkunde en de Nederlandse dialectologie. In het studiejaar 1929-1930 was Van Wijk rector magnificus van de Leidse universiteit; in deze functie begeleidde hij de erepromotie van prinses Juliana in 1930.
 
Uit veel zaken blijkt ook Van Wijks fascinatie voor Rusland en de Russen, al bezocht hij het land niet meer na de Revolutie. Na zijn overlijden werd de domineeszoon Van Wijk na een Russisch-orthodoxe mis bijgezet in het graf van zijn eerder overleden Russische pleegzoon.
 
Bron: nl.wikipedia.org