Vanmiddag genoot ik van de schitterende omgeving nabij landgoed Groot-Warnsborn ten noorden van Arnhem. Ik had mij even op een bankje geïnstalleerd en terwijl andere wandelaars passeerden, zat ik even stil bij het wandelen. Waarom zoeken we voor een wandeling zo graag het bos op?

In het bos kom ik tot mijzelf. Tegelijkertijd voel ik een verbondenheid met de ander(en) die ik in de stad niet voel. Het lijkt alsof de natuur een appèl op mij doet om het verbond met elkaar te sluiten in een korte bevestiging goedemiddag, hallo, een knikje… Het bos is en blijft voor mij een intieme ruimte waarin je elkaar anders passeert dan in een drukke winkelstraat. In het bos word ik niet alleen dichter bij mijzelf gebracht, maar ook dichter bij de ander. Het bos is daarom ook een uitstekende plek voor een gedachtenwisseling.

Na deze korte mijmering, pakte ik de waan van het dagblad beet, om mij daarin te gooien, maar werd tegengehouden door de achterkant van de krant waar een paginagrote advertentie stond van de Stichting Natuurmonumenten. “Als je van wandelen houdt” stond er boven. Ik las onmiddellijk de tekst:

Thuisgekomen heb ik mijn donatie gedaan, want deze toegestoken hand druk ik van harte!

natuurmonumenten.nl