Wanneer je over filmmuziek spreekt, kun je moeilijk om de invloed van Richard Wagner heen. In de documentaire Emotions through music doet Martin Scorsese dat ook niet. Aan de hand van de scores bij zijn films neemt hij ons mee op reis door de geschiedenis van de filmmuziek. Scorsese ontwijkt evenmin de regisseur Cecil B. DeMille, bekend om zijn bombastische drama’s met kamerbrede muziek in de geest van de negentiende eeuw. Niet alleen uit eerbetoon omdat aan Scorsese in januari de Cecil B. DeMille-Award werd toegekend, maar ook omdat je de films van DeMille door hun epische dramatiek Wagneriaans kunt noemen. Scorsese verwijst nog op een andere manier naar Wagner met de legendarische filmcomponist Bernard Herrmann (1911-1975) die vlak voor zijn dood de score voor Taxi Driver (1976) had geschreven. In 1958 had Bernard Herrmann de muziek bij Vertigo van Alfred Hitchcock gecomponeerd. In de score van Vertigo horen we de echo van Liebestod uit Wagner‘s Tristan und Isolde.

The heart of obsession
 
Hitchcock‘s film Vertigo is about obsession, which means that it’s about circling back to the same moment, again and again … And the music is also built around spirals and circles, fulfilment and despair. Herrmann really understood what Hitchcock was going for he wanted to penetrate to the heart of obsession. (Martin Scorsese over de score bij Vertigo van Bernard Herrman)

bernardherrmann.org | filmmuziek.be | filmmuziek [ nl.wikipedia.org ]