De documentaire Mary Pickford belicht het leven en de carrière van de eerste filmster in Hollywood. Ze was wereldberoemd, en heeft een grote bijdrage geleverd aan de nieuwe filmindustrie in Amerika, begin van vorige eeuw. Haar leven was een aaneenschakeling van armoede en succes, romantiek en tragedie.
Mary Pickford werd op 8 april 1892 als Gladys Smith in Toronto geboren. Haar familie was arm en ze begon haar carrière als kind in het theater, om geld te verdienen. Op haar twaalfde was ze broodwinnaar van het (vaderloze) gezin en op haar zestiende werd ze ontdekt door regisseur D.W. Griffith, één van de grondleggers van de moderne cinema. Pickford bleek een groot talent op het witte doek, en kreeg al snel de status van Hollywoods eerste filmster.
Haar privéleven verliep minder voorspoedig, haar eerste huwelijk met een alcoholistische acteur liep na enkele jaren op de klippen en ze hertrouwde met de andere grote Hollywoodster van de jaren „20: Douglas Fairbanks.

Pickford was een hele succesvolle zakenvrouw. Vanaf jonge leeftijd heeft ze moeten onderhandelen over contracten en zag al snel het commerciële potentieel van het nog jonge medium film. Samen met Fairbanks, Charlie Chaplin en Griffith vormde ze United Artists, om volledige artistieke en commerciële zeggenschap over hun films te kunnen houden. Pickford werkte als actrice, schrijfster, regisseur en producent aan vele tientallen films, veelal hoogtepunten van de artistieke „stomme„ film in de jaren „20.
Ze won de eerste Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol, maar toen de geluidsfilm doorbrak aan het eind van de jaren „20 ging haar carrière snel bergafwaarts, en ook haar huwelijk met Fairbanks hield geen stand. Ze trok zich terug in haar woning en raakte zwaar aan de drank.
In 1976 ontving ze een Oscar voor haar bijdrage aan de Amerikaanse filmindustrie. Ze stierf drie jaar later.

Swinemünde, een Duits stadje aan de Baltische Zee, werd zestig jaar geleden in een uur tijd van de kaart geveegd door Amerikaanse bommenwerpers. Er vielen meer dan 20 duizend doden, vrijwel allemaal burgers.
Het Duitse Swinemünde bestaat niet meer, en dat verklaart waarom er zestig jaar na dato geen belangstelling meer is voor het bombardement waarvan nabestaanden en historici zich nog altijd afvragen waarom het plaatsvond. De Russen stonden aan de poorten van Berlijn, Hitler had de oorlog praktisch verloren.
Swinemünde werd kort daarop Pools, het heet nu Swinoujscie. Een stad zonder Duitsers, een stad zonder slachtoffers. Slechts een klein clubje vrijwilligers houdt de herinnering van het Dresden van het noorden levend.
(Bron: Twee Vandaag)