In zijn Gij zult gelukkig zijn stelt de Franse filosoof Pascal Bruckner (1948) dat mensen voor het eerst in de geschiedenis ‘ongelukkig zijn omdat ze niet gelukkig zijn’. Niet omdat ze onderdrukt worden door kerk of staat, maar louter en alleen omdat ze niet voldoen aan de norm die ze zichzelf en elkaar opleggen: de plicht om gelukkig te zijn.

Bruckner zoekt de oorzaak van dit probleem in het jaren-zestigdenken, waarin ‘geluk’ is verworden tot ‘bevrediging’. ‘Als je eenmaal denkt dat je vrij bent -en dat denkt men sinds de jaren zestig- dan ga je al je wensen en neigingen serieus nemen’, schrijft Bruckner. ‘En dan begint de ellende.’ De ellende die is voortgebracht is de consumptiemaatschappij, want het bevrijde individu denkt dat geluk te koop is. Bruckner pleit daarentegen voor een herwaardiering van de begrippen hartstocht, verlangen en genot; begrippen waarvan door overmatig gebruik sinds de jaren zestig de betekenis en waarde zijn uitgehold.”
 
Vanno Jobse op de Filosofie Scheurkalender, 30 maart

Don„t worry, be happy! Volgens Pascal Bruckner klinkt in zulke woorden een nieuw, bijna religieus gebod: het gebod tot geluk. Onze „gelukscultuur„, die hij fel kritiseert, is er volgens hem vol van. Maar wat moeten de mensen die tegenslag ervaren of uitgesloten worden met dit gebod? De cultus van het geluk komt tot uiting in fitness-rituelen, in de flirt met Oosterse spiritualiteit of in de life style van het „jezelf zijn„, van het „binnen zijn„ of van het „scoren„. Naar Bruckners mening draait dit idee van geluk in een kringetje rond: je moet je al goed voelen om gelukkig te worden. Tragiek en pijn hebben hier geen plaats, want geluk is hier verworden tot bevrediging. Geluk is geen gebeurtenis meer, maar een strategie.
Zijn nieuwe boek wordt beheerst door een vraag. De Verlichtingsfilosofen zoals Kant stelden tegenover het naïeve paradijs- en hiernamaalsgeloof van het christendom het subversieve geloof in het geluk voor alle mensen; hoe kon deze nieuwe uitdaging zich in onze tijd toch omvormen tot een dogma?
 
Bron: felix-en-sofie.nl

René Descartes werd geboren in La Haye op 31 maart 1596. Hij kreeg onderricht aan de jezuïetenschool van La Flêche. In 1615 trekt hij naar Parijs. Daar ontmoet hij de wijsgeer en musicoloog Mersenne, met wie hij zich twee jaar lang op de wiskunde toelegt. Ondertussen studeert hij rechten in Poitiers. In 1618 trekt Descartes naar het leger in Breda. Hier werkt hij enkele jaren samen met de wetenschapper Beeckman. In de nacht van 10 november 1619 krijgt hij te Ulm drie belangrijke dromen, waaraan hij zijn eerste ideeën voor een nieuwe filosofie en voor de analytische meetkunde ontleent. In 1620 neemt hij ontslag uit het leger en vult de volgende vijf jaar met reizen, terwijl hij zich toelegt op de zuivere wiskunde. Terug in Parijs in 1625 gaat zijn interesse uit naar de maatschappijleer en houdt hij zich bezig met constructies voor optische elementen. Vanaf 1628 stelt hij zijn leven in dienst van de waarheid en verhuist hij naar Nederland. Tussen 1629 en 1633 schrijft hij het boek Le Monde, dat hij niet laat verschijnen omwille van de verwantschap van zijn verklaring voor het universum met de theorieën van Galilei. Zijn filosofie vat hij in 1637 samen in zijn boek Discours de la Méthode. In 1641 verschijnt Meditationes, waarin hij verder uitleg geeft over zijn filosofisch systeem, en in 1644 publiceert hij Principia Philosophiae, vooral gewijd aan de fysica. In 1649 wordt Les Passions de L’ âme gepubliceerd. Kort daarna reist Descartes naar Stockholm om onderricht te geven aan de koningin. Daar overlijdt hij op 11 februari 1650.
 
Bron: liberales.be

Vlak voor zijn dood in 1727 schreef Newton: «Ik weet niet welk beeld de wereld van mij zal hebben, maar in mijn eigen ogen ben ik alleen een jongetje geweest dat speelt op het strand en nu en dan het plezier heeft dat hij een nóg gladder steentje of een nóg mooiere schelp ontdekt, ter wijl de grote oceaan der waarheid nog onontdekt voor hem ligt.»
 
Johannes Kepler en Isaac Newton vertegenwoordigen een belangrijk keerpunt in de menselijke geschiedenis. De ontdekking dat tamelijk eenvoudige natuurwetten de gehele natuur beheersen, dat dezelfde regels gelden op zowel de aarde als aan de hemel en dat de manier waarop de wereld is opgebouwd haar weerklank vindt in onze denktrant. Zij hadden een onwrikbare eerbied voor de nauwkeurigheid van gegevens, verkregen uit waarnemingen. Hun met grote nauw keurigheid gedane voorspellingen betreffende de planeet bewegingen, leverden het klemmende bewijs dat de mens in staat is inzicht te krijgen in de kosmos en wel met onverwachte diepgang. Onze hedendaagse beschaving, onze kijk op de wereld en onze huidige verkenning van het universum zijn intens veel verschuldigd aan hun inzichten.
Sir Isaac Newton overleed op 31 maart 1727 in Londen. Hij is 84 jaar geworden.
 
Bron: sterrenkunde.nl