Maandelijks archief: september 2014

het wonder van Kevelaer

vanmiddag met Patrick, Gabriël en Michaela Kevelaer bezocht

De kunstenaar, historicus en psycholoog in mij vinden het boeiend, maar de protestant in mij heeft nog steeds moeite met volksdevotie. Toch geloof ik dat wonderen bestaan. Maar we moeten er ook voorzichtig mee zijn. Geloof ik. Waar eindigt geloof en begint bijgeloof? Nog altijd een lastige en heel persoonlijke vraag.

Kevelaer
basiliek, genadekapel en fontein in Kevelaer
In Nederland en België is Kevelaer vooral bekend als Maria-bedevaartsoord. Sinds 1642 wordt er in het plaatsje een als wonderbaarlijk beschouwde afbeelding van de Maagd Maria vereerd. Veel katholieken pelgrimeren jaarlijks naar dit genadebeeld, dat in Latijn bekendstaat als de Consolatrix Afflictorum, ofwel de “Troosteres der Bedroefden”.
 
De marskramer Hendrick Busman (1607-1649) zou van de Maagd zelf tot drie maal toe de opdracht hebben gekregen een kapelletje voor haar te bouwen. Hij gaf hieraan gehoor op 1 juni 1642 toen hij op het kruispunt van de weg Geldern/Kleve in de Kevelaerer Heide bij het hagelkruis stond, waar hij bij herhaling de opdracht kreeg. Al gauw kwamen er pelgrims en werden er genezingen gemeld. In 1647 erkende de Kerk acht van deze genezingen als wonderbaarlijk, tijdens een synode in Venlo, gehouden in het klooster ter Weide. In 1645-47 werd een bedevaartskerk gebouwd, de huidige Kaarsenkapel. In 1654 werd om de bidzuil een barokke koepelkapel gebouwd, de genadekapel. De grote Mariabasiliek verrees in de 19e eeuw en werd in 1923 tot basiliek verheven.
 
Bron: nl.wikipedia.org
Kevelaer
Orthodox Kevelaer
Kevelaer speelde een bijzondere rol voor de Nederlandse katholieken in het protestantse noorden waar alle katholieke geloofsuitingen verboden waren. Zij konden in Kevelaer in het openbaar hun geloof uitoefenen, want in het koninkrijk Pruisen bestond wel godsdienstvrijheid. Naast Heiloo, Maastricht en ‘s-Hertogenbosch is Kevelaer nog steeds één van de belangrijkste pelgrimsoorden voor Nederlandse katholieken.
 
Bron: nl.wikipedia.org

wallfahrt-kevelaer.de

we’re the people

woensdagavond gezien op DVD: The grapes of wrath (1940)

The grapes of wrathGregg Toland (1904-1948) is een van de invloedrijkste cameramannen uit de filmgeschiedenis. Met zijn deep focus en high key fotografie zette hij een standaard die vooral in de jaren veertig en in de film noir werd toegepast. Voor zijn camerawerk in wuthering heights (1939) had hij in 1940 een oscar gekregen. In datzelfde jaar werd hij door Orson Welles gevraagd voor de cinematografie in Citizen Kane (1941). Toland werd weer voor een oscar genomineerd maar won deze uiteindelijk niet.

Omdat ik nog maar drie films heb gezien waarin Gregg Toland verantwoordelijk was voor de cinematografie (Wuthering Heights, The Little Foxes en Citizen Kane), wilde ik meer films zien die zijn signatuur dragen. Daarom keek ik naar de klassieker The grapes of wrath uit 1940. De film begint met prachtige straight photography uit de jaren dertig. We zien een weg die door het kale landschap van Oklahoma snijdt, waarlangs de hoofdpersoon Tom Joad (Henry Fonda) ons tegemoet komt lopen.

straight photography
beginscene (links) en straight photography (rechts) in The grapes of wrath (1940) met cinematografie van Gregg Toland

The grapes of wrath is gebaseerd op de beroemde roman van John Steinbeck waarin de schrijnende armoede van de grote depressie onverbloemd getoond wordt. Bepaalde bevolkingsgroepen, zoals de boeren in Oklahoma, werden vluchteling in eigen land. De vluchtelingenkampen in Californië leken op de huidige in Libanon. Er was sociale uitbuiting, mensen waren alles kwijtgeraakt en kinderen leden honger. Toch is de boodschap van John Steinbeck hoopvol. Ondanks alle misère verloren de gewone mensen hun zelfrespect niet. Het is de kracht van het oersocialisme: “we’re the people.”

Rich fellas come up an’ they die, an’ their kids ain’t no good an’ they die out. But we keep a’comin’. We’re the people that live. They can’t wipe us out; they can’t lick us. We’ll go on forever, Pa, ’cause we’re the people.

Ma Joad (The grapes of wrath)

The grapes of wrath [ imdb.com ]