Maandelijks archief: november 2004

bloedbad in het Verre Westen

vandaag 136 jaar geleden:
slachting aan de Washita river, 27 november 1868

Dinsdagavond de hele avond weer eens zitten kijken naar dances with wolves met de indianen als good guys en de westerlingen als bad guys. John Dunbar, gespeeld door Kevin Costner, geeft zijn identiteit op en transformeert in de indiaan DanstMetWolven.

Na de opnamen leek de indiaan in de ziel van Costner te zijn opgewekt. Vorig jaar juni opende hij het omstreden Tatanka Center in de Black Hills, de heilige grond van de lakota-indianen. De lakota’s hebben zich in de 21ste eeuw goed georganiseerd en kunnen rekenen op steun uit de hele wereld. Er is zelfs een Nederlandstalige lakota website.

Freddy Maes geeft op zijn website een overzicht van 38 grote gevechten tussen de Westerse bezetter en de indianen tussen 1860 en 1890, waaronder die van 27 november 1868 door Custer.

indianen.org | Toespraak bij de opening van het Tatanka Center door Kevin Costner

Middeleeuws [ 2 ]

alruinwortel

Alruinwortel moet je bij volle maan uit de grond laten trekken door een hond die er met een touw aan is vastgebonden. De wortel, die vaak op een mens met twee beentjes lijkt, zou dan nog een gilletje slaken. Het kauwen op een stukje van deze wortel levert al snel een effect op als dat van de doornappel. Men beweert dat een gedroogde alruinwortel een uitstekende talisman tegen kwade invloeden is.

Mandragora, als Platearius kent,
es .i. cruud van Orient.
Cout eist ende droghe der toe.
Men vinter of hie ende soe;
die hie es gheblaet inder ghebare
alsoft .i. bete ware,
de soe alst waren louwre blade.
Apple draghen dese ghegade,
soete riekende alsmen weet,
dat men der erden apple heet.

Uut blade ende wortele sine
sijn nuttelic ter medicinen.
Die in heten suchten legt
ende te slapene niet ne plegt,
so salmen met mandraghen bladen
vrouen melc stampen ende begaden,
ende twitte van eye, dies ghelovet,
.i. plaester maken vort vorhoft
bedecter em dien slaep mede.
Die van groter hethede
sijn hovet swert legghe de blade ghewreven
an sinen slaep, et sals begheven.

Dus als hier bescreven staet
maecmen olie mandragoraet:
Die apple stampmen clene
ende mincse met olien ghemene,
dan sietment te samen heet
ende duet dor .i. cleet.
Dits olie mandragoraet
dar hoftswere bi vergaet.
Ende wel slapen doet mede,
ende es goet jeghen allen rede,
up datmen mede striken doe
vorhoft ende slaep der toe.

Men sal oec in goeden wine
.i. stic sieden die wortele sine,
ende ghevent hem drinken diet so staet
dat men hem die lede of slaet,
hi sal hem slapende so vergheten
dat hi der dinc niet sal weten.

uit: Der Nature Bloeme van Jacob van Maerlant

mandragora | uitjebol | mandrake

depressieve songwriter

vandaag 30 jaar geleden overleden:
Nicolas Rodney Drake, 25 november 1974
De twintigjare Nick Drake wordt ontdekt in 1968 en krijgt onmiddellijk een platencontract. Zijn debuutalbum Five Leaves Left verschijnt in 1969. Het album wordt gekenmerkt door de breekbare stem van Nick Drake, het delicate gitaarspel en de melancholie van de nummers. Zijn tweede album Bryter Layter, dat verschijnt in 1970, gaat op dezelfde muzikale weg verder. Geen van beide albums verkoopt goed en Nick Drake raakt in een depressie die hem vaak belet te schrijven en te componeren. Drake trekt zich meer en meer in zichzelf terug.
Nick Drake
In 1972 komt Pink Moon uit, een akoestisch album vol naakte, sombere nummers dat in amper twee dagen opgenomen werd en waarin hij terug gaat naar de essentie van zijn muziek: zijn stem en zijn gitaar. De teksten staan bol van spijt, verlies en ontgoocheling. Ook nu weer blijft het succes uit. Nick Drake vertrekt naar Frankrijk waar hij samenwerkt met Françoise Hardy. Hij zou enkele nummers voor haar geschreven hebben, die nooit werden uitgebracht.Na deze periode raakt Drake opnieuw in een depressie. Hij heeft het gevoel dat hij zijn doelpubliek onvoldoende kan bereiken en dat hij gefaald heeft in zijn opzet. Het is het begin van een periode vol psychische problemen, met een hospitalisatie van enkele weken als dieptepunt. In 1974 gaat Nick Drake de laatste keer de studio in en neemt vier nummers op die op Fruit Tree, een postuum verschenen compilatie-album, verschijnen. De nummers zijn opnieuw somber en vol verwijzingen naar de dood.
 
Intussen woont Nick Drake opnieuw in het ouderlijke huis. In de nacht van 24 op 25 november 1974, neemt hij een overdosis van zijn anti-depressivum Tryptizol. De volgende dag vindt zijn moeder hem dood op zijn bed. Velen vermoeden dat hij zelfmoord pleegde, maar familie en vrienden spreken dit tegen. Volgens hen had hij de laatste maanden minder psychische problemen en is de overdosis een ongeluk. Toch blijft de twijfel, niet in het minst omdat naast zijn bed het boek De mythe van Sisyphus van Albert Camus ligt, een essay over het absurde van het bestaan en de existentiële vraag naar de zin van het leven.
 
Hoewel Nick Drake tijdens zijn leven amper succes gekend heeft met zijn muziek en bitter weinig albums verkocht, is zijn populariteit na zijn dood enorm. Nick Drake wordt door vele artiesten genoemd als een belangrijke inspiratiebron voor hun eigen muziek. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste songwriters van de twintigste eeuw, zoals ook bijvoorbeeld Elliott Smith en Jeff Buckley.

platen
Five Leaves Left (1969)
Bryter Later (1970)
Pink Moon (1972)
Fruit Tree (1974)

The Nick Drake Files