ZDF, dinsdagavond 8 februari 20.15 – 21.45
In de nacht van 13 op 14 februari 1945 maakten geallieerde bombardementen een einde aan het Florence aan de Elbe en de levens van tienduizenden onschuldige burgers. De ZDF schonk gisterenavond in een anderhalf uur durende documentaire aandacht aan deze geallieerde bommenterreur. Mijn vader was 13 jaar en herinnert zich nog precies dat de Engelsen en Amerikanen in het voorjaar van 1945 ongehinderd af en aan vlogen naar Duitsland. Met schaamte weet hij dat er toen in Nederland overal geroepen werd dat ze Duitsland ‘maar helemaal plat’ moesten gooien.
De geschiedenis is onze blik op de Tweede Wereldoorlog aan het veranderen. Na zich meer dan een halve eeuw in het stof gewenteld te hebben, komen de Duitsers nu pas toe aan het verwerken van het eigen oorlogstrauma. Dresden is het symbool geworden van een oorlog waarin de bondgenoot ook oorlogsmisdadiger kon zijn en de vijand ook slachtoffer. Mahatma Ghandi zei vlak voor zijn dood al dat men in Dresden en Hiroshima Hitler met Hitler bestreden heeft.
In zijn besteller In Europa schrijft Geert Mak dat er nog steeds geen betrouwbare cijfers zijn over het bombardement op Dresden:
Vanaf 1960 werd de schuld van het bombardement vooral bij e fascisten gelegd, die, in de visie van de DDR, hun thuishaven hadden gevonden in het nieuwe West-Duitsland. Het dodental werd vier jaar later door de historicus David Irving en anderen ‘wetenschappelijk’ vastgesteld op 135.000, waarmee het aantal slachtoffers in Dresden min of meer gelijkgesteld kon worden aan dat van Hiroshima of Nagasaki.
Op de MDR website wordt in een special over de herbouw van de Frauenkirche in Dresden, gesproken over 35.000 slachtoffers. In oktober dit jaar verwacht men dat de Frauenkirche weer gewijd zal worden. Bovenop de koepel staat inmiddels een kruis dat in Engeland is ingezameld en door de zoon van een RAF-piloot is vervaardigd.
