In de Philokalia zijn vier fragmenten en geschriften samengebracht van Evagrios van Pontus: Krachtlijnen van het monniksleven (On Ascetism and Stillness in Solitary Life), Verhandeling over allerlei slechte gedachten (On Discrimination in respect of Passions and Thoughts), over Waakzaamheid (Extracts from the Texts on watchfulness) en Verhandeling over het gebed (On Prayer) De meeste teksten zijn overgeleverd in het Syrisch. Evagrios is een omstreden auteur omdat hij onder invloed staat van Origines en zijn geschriften zijn uiteindelijk ook veroordeeld. Dat gebeurde tijdens het concilie van Constantinopel in 553 en waarbij keizer Justinianus I het bevel gaf om al zijn werken in het Byzantijnse Rijk te vernietigen. Zodoende hebben de meeste Griekse vertalingen het niet overleefd op enkele na die onder een andere naam, meestal Nilus van Ancyra, werden verspreid. Later zijn bepaalde teksten van Evagrios toch gecanoniseerd en zo zijn ze uiteindelijk ook in de Philokalia terecht gekomen. Ik heb deze vier teksten gelezen in een Engelse en Nederlandse vertaling. Christofoor Wagenaar (ocso) van het de Abdij Bethlehem te Bonheiden (B) heeft in de jaren tachtig enkele werken van Evagrios in het Nederlands vertaald. Deze zijn uitgegeven in de reeks monastieke cahiers (34 en 35, beiden in 1987 verschenen) van de Abdij Bethlehem.

Evagrius van Pontus werd omstreeks 345 geboren in Ibora, een kleine stad aan de Zwarte Zee. Hij bracht een tijd in Constantinopel door, waar hij door Gregorius van Nazianze in de theologie en de mystiek werd ingewijd. Basilius de Grote benoemde hem tot lector. Evagrius werd in 380 diaken gewijd door Gregorius van Nyssa, die hij op het concilie van Constantinopel in 381 vergezelde. Daar moet hij, dankzij zijn scherpzinnigheid, een belangrijke bemiddelende rol hebben gespeeld. In 382 ontvluchtte hij de stad van Constantijn in verband met een verhouding met een vrouw, die door haar echtgenoot niet op prijs werd gesteld.
Evagrius trok eerst naar Jeruzalem, waar hij zich aansloot bij het klooster van Melania de Oudere en Rufinus. In 383 kwam hij in Egypte aan waar Macarius de Jongere zijn leidsman werd en waar hij veel belangrijke mensen uit deze periode van het monnikendom in Egypte ontmoette.
In de daaropvolgende jaren bedreef Evagrius een zeer strenge ascese. Hij schreef zeer veel, waarbij hij zich baseerde op de Bijbel, Origenes, het neoplatonisme, en zijn eigen ervaring als monnik en theoloog. Evagrius overleed op 1 januari 399.
 
Na zijn dood werd hij door de Kerk veroordeeld samen met Origenes en Didymus. Volgens Hiëronymus was hij een voorloper van Pelagius. Zijn geschriften hadden niettemin zeer veel invloed, onder meer op Cassianus en Pseudo Dionysius de Areapoagiet. In de loop van de twintigste eeuw kwamen zij opnieuw in de aandacht. Ze worden tegenwoordig uitvoerig bestudeerd.
 
Bron: home.hetnet.nl/~h_sevenhoven/evagrius.html

Enkele andere werken van Evagrios
Praktikos (of De Monnik)
De Gnostikos
De acht boze geesten
Aansporing voor monniken
Alle geschriften van Evagrios op een rijtje

Evagrius Ponticus [by Luke Dysinger]

De Duitse Geert Wilders is een vrouw. Adelgunde Mertensacker was van 1986 tot 1987 bondsvoorzitter van de Deutsche Zentrumspartei maar in 1988 richtte ze haar eigen partij Die Christliche Mitte op waarvan ze nu nog steeds voorzitter is.

Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft in onze geseculariseerde wereld het fascisme de plaats van de duivel ingenomen. In de jaren zeventig bereikte de demonisering van alles wat rechts was een hoogtepunt. Deze eenzijdige benadering van het kwaad (die voor links natuurlijk altijd in het voordeel heeft gewerkt) heeft een groot risico, omdat we de achterdeur nooit onbewaakt mogen laten. Wanneer iedereen verwacht dat het gevaar van extreem-rechts komt, van historische en nationalistische (lees: extreem-rechtse) opvattingen, dan is de kans groot dat het gevaar wel eens van een heel andere kant komt. Het islamitisch terrorisme stelt de politiek daarom voor een probleem. Het gevaar komt plotseling van binnenuit, van bepaalde groepen extremistische ‘buitenlanders’ die juist vanuit anti-rascistische sentimenten lang gekoesterd zijn als de potentiële slachtoffers van extreem-rechtse agressie.

Die Christliche Mitte van Adelgunde Mertensacker zou in de jaren tachtig in dezelfde positie hebben gezeten als de Centrum Democraten. Maar de tijden zijn veranderd. Het begint ons te dagen dat we teveel gefixeerd zijn geweest op de spoken uit het verleden en dat we onze blik moeten verruimen. Toch blijven we met het collectieve trauma van de holocaust naar het heden kijken en daarom wordt er soms gesproken van islamofascisme. Het sjabloondenken uit het verleden werkt nog verder door: onder invloed van het multi-culturalisme (traditioneel gepropageerd door links) en het daarmee samenhangende relativisme blijven we het liefst aannemen dat de islam zélf niet bedreigend is, maar dat het de kleine fundamentalistische groeperingen zijn. Dat de islam bedreigend is, is natuurlijk een bijzonder verontrustende gedachte, niet in de laatste plaats voor de moslims zélf. Adelgunde Mertensacker is wat dit betreft niet bang en laat zich niet intimideren met verbale stopkogels als islam-basher. Zoals je tot 1990 elk politieke debat met het verbale projectiel ‘fascist’ kon saboteren, wordt nu iedereen die de islam teveel bekritiseert al gauw een ‘islam-basher’ of moslimhater genoemd.

Muslime sind auf dem Weg, Europa und den deutschsprachigen Raum für den Islam zu erobern. Der Islam ist eine politische Macht. Er will die Weltherrschaft. Die Islamisierung Europas ist auf dem Vormarsch. Alle europäischen Länder – auch die Schweiz – sind davon betroffen. Die Mehrheit der Europäer stehen dieser Entwicklung hilflos gegenüber. Sie sind weder über das wahre Wesen des Islams informiert, noch über die Hintergründe islamischer Politik auf europäischem Boden.
 
Bron: Die Muslime erobern Deutschland

Boeken van Adelgunde Mertensacker
Allahs Krieg gegen die Christen, Christliche Mitte, Lippstadt
Islam von A bis Z. Ein Kurzlexikon, Christliche Mitte, Lippstadt

Können Muslime Demokraten sein? | Der verlogene Dialog