Wij zijn geroepen om te getuigen van Christus als de enige en volkomen Zaligmaker voor een verloren mensdom. We mogen nooit opzij gaan voor geweld waarmee men ons bedreigt omdat wij onze Heiland openlijk belijden. Als we voor de keuze gesteld worden: Christus of de dood, mag er geen twijfel over bestaan, dan is onze keuze zonder meer: Christus.
 
Maar daaruit volgt niet dat wij als een ‘wij’ een front moeten maken tegenover de ‘zij’ die een onjuiste leer aanhangen. De liefde sluit wel een valse leer uit, maar ze sluit nooit mensen buiten. Waarom niet? Omdat de Here dat ook niet doet en omdat wij geroepen zijn om navolgers van God te zijn (Ef. 5:1). God sluit niemand buiten Zijn liefde. Hij wil dat alle mensen behouden worden (1 Tim. 2:4). Hij omvangt allen met Zijn uitnodigende liefde.

Aan Zijn barmhartigheid hebben wij onze eigen redding te danken. Christus heeft ons door Zijn kruisdood met God verzoend, ondanks het feit dat wij vijandig stonden tegenover Zijn Vader (Rom. 5:10). Daarom: “Weest dan barmhartig gelijk uw Vader barmhartig is” (Lukas 6:36).
 
Een betere manier om moslims voor Christus te winnen is het, als we met hen uit de Koran lezen. Laat hen maar de verzen voorlezen die zij graag naar voren willen brengen. Maar stel dan wel als voorwaarde dat ook u uit de Bijbel mag voorlezen. Zo kunnen ze zelf in Gods Woord ontdekken dat Jezus zo heel anders is.
 
En we moeten wat de Bijbel zegt, onderstrepen met ons getuigenis. Ze moeten merken dat wij vol zijn van de levende God als de Vader van Jezus en dat we daarom over Hem niet kunnen zwijgen. Ze moeten aan ons zien dat wij Hem met ons hart kennen door de verlichting van de Heilige Geest. Het moet van ons afstralen dat wij ons in Christus “verheugen met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde” (1 Petr. 1:8).
 
Bron: eenheid.org/Rondzendbrief-doc

In de lange periode van de twaalfde tot de zestiende eeuw waren Zutphen, Deventer, Tiel, Kampen, Zwolle en nog meer steden, vooral in het oosten van het land, belangrijke en welvarende centra van handel. Deze steden waren namelijk lid van het Hanzeverbond. Een Hanze (of: Hanza) was oorspronkelijk een samenwerkingsverband tussen kooplieden, in verschillende steden, die dezelfde producten verhandelden. Door samen te werken konden zij de kosten drukken, veiliger (samen!) reizen, op grotere schaal inkopen of verkopen en zich samen wapenen tegen grillen en willekeur van landsheren. Vanaf 1356 werd de Hanze een verbond van steden, dus niet alleen meer van de handelaren in die steden. Dat werd besloten op de eerste vergadering in Lübeck, een stad in het huidige Duitsland, in 1356. De Duitse Hanze, die wij in Nederland gewoon „De Hanze„ noemen, werd een machtig netwerk van handelssteden: het netwerk van samenwerkende steden strekte zich uit over Duitsland, Nederland, België, de Baltische Staten, Noorwegen en Polen. Daarbinnen probeerde het stedenverbond zoveel mogelijk de handelsbelemmering te slechten. Het Hanzenetwerk dreef ook handel met partners buiten dit gebied, bijvoorbeeld met Londen en zelfs met Spaanse steden.
 
Bron: entoen.nu