Vandaag in De Tien Geboden in Trouw: Anselm Grün
Ik word nogal eens bespot omdat ik alles – het christelijk geloof, psychologie en boeddhisme – door elkaar zou gooien. Laatst werd er tijdens een bijeenkomst, door radicaal conservatieven, met posters tegen mij geprotesteerd.
Ik zal niet beweren dat het mij niets doet, maar ik wélét dat ik heel christelijk ben, dat ik vanuit mijn geloof leef. Mensen die ervoor openstaan horen het, en zij die het niet willen horen, horen het niet. Ik heb geen last van bewijsdrift, ik zie het niet als mijn opdracht mijzelf bij zoveel mogelijk mensen populair te maken.
Dat mijn boeken zo succesvol zijn, verklaar ik uit het feit dat ik een heldere taal spreek, dat ik niet veroordeel maar mensen neem zoals ze zijn en dat ik hen vanuit het christelijk geloof probeer te helpen zin aan hun leven te geven.
Bron:
De Tien Geboden [trouw.nl]
Een van de redenen waarom de boeken van Anselm Grün zoveel mensen bereiken, is waarschijnlijk dat hij een brug slaat tussen de zoekende ziel en de wijsheid die er in de Christelijke Traditie bewaard wordt. Hij spreekt zelden over het katholicisme, protestantisme of evangelicale beweging, maar als Benediktijner monnik weet hij zich verbonden met een monastieke traditie die teruggaat tot de woestijnvaders van de vierde eeuw. Het enige boekje dat ik van hem heb, gaat over de strijd van de oude monniken tegen de demonen. (Omgaan met de Boze, verschenen in de serie Monastieke Cahiers van de Abdij Bethlehem in Bonheiden) en het valt mij op dat hij de Jungiaanse psychologie hierin combineert met de psychologie avant la lettre van de woestijnvaders. Eigenlijk verkondigt Grün een soort spirituele psychologie en gebruikt net als in de New Age veelvuldig het woord ‘helen’. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar vaak valt een beetje teveel nadruk op het zelf dokteren aan de ziel en raakt Christus wat op de achtergrond. Daarom zijn de protesten uit conservatief christelijke kringen ook wel begrijpelijk.
Ik word nogal eens bespot omdat ik alles – het christelijk geloof, psychologie en boeddhisme – door elkaar zou gooien.
Ik wil niet beweren niet Anselm Grün van oosterse en westerse mystiek één potje kookt, maar vaak is hij te weinig kritisch over oosterse mystiek. Natuurlijk weet hij dat er tegenwoordig een grote behoefte is om mystieke tradities met elkaar te verbinden en dat oosterse mystiek erg populair is. Je daarover kritisch uitlaten, betekent waarschijnlijk ook een groot deel van je publiek verliezen en Grün wil nu juist zoveel mogelijk mensen bereiken. Ik vind het jammer dat hij zich niet volledig uitspreekt over de christelijke visie op het bestaan en Jezus bijna als een gnostische messias presenteert:
“Wat ik te vertellen heb, komt hier op neer: God heeft de mens goed geschapen, Jezus heeft ons aan de goddelijke kern herinnerd en wij moeten ons deze kern – waarin we gelukkig en heel zijn – bij alles wat wij doen bewust zijn. Vanuit die gedachte kunnen we onze dagelijkse problemen relativeren en in onze omgang met anderen innerlijke vrijheid ervaren.“
Hij spreekt hier helemaal niet over de menswording van God, dat Christus mens geworden is om ons weer terug te brengen bij God. Door de zonde zijn we gevallen en alleen door het Offer van Zijn Heilig Lichaam en Bloed kunnen we weer bij God terugkeren. Het zou kunnen dat hij meent dat de religieuze zoeker van de 21e eeuw deze visie niet verdraagt. Dat hij als Benediktijner monnik het gnosticisme aanhangt, lijkt mij in ieder geval sterk.
Wat is het eigenlijke doel: zoveel mogelijk mensen willen bereiken en helpen ‘zin aan hun leven te geven’ of zoveel mogelijk mensen bij God willen brengen?
Anselm Grün schreibt:
“Im Ausatmen können wir uns vorstellen, wie wir all die Gedanken, die immer wieder hochkommen, einfach abfließen lassen. Wenn wir das eine Zeitlang tun, werden wir innerlich ruhig. Dann können wir den Atem mit einem Wort verbinden. Wir können z.B. beim Einatmen still sagen: ‘Siehe’ und beim Ausatmen ‘Ich bin bei dir’… Ich muss mich bei dieser Meditation gar nicht konzentrieren.”
Hier aber befinden wir uns voll im Trend der New-Age-Mystik. Gott ist nicht mehr eine Person, dem der Mensch im Anruf gegenübersteht, sondern eine Art kosmische Energie, die einen durch Atemtechniken, die noch dazu die ideale Voraussetzung für Passivität sind, immer mehr erfüllen kann.
Bron: vigi-sectes.org/catholicisme/esoteriklehrer-fuer-evangelikale.html
anselm-gruen.de | vier-tuerme-verlag.de
